آغوش امن

آغوش من تنها خاکریز خط مقدم است ؛خودت را از بمباران کنایه آدمها نجات بده ؛ 

سرت روی سینه ام بگذار تا ترکش نگاهشان آسیبی به تو  نرساند سرت را بلندنکن،

تادیده بان، گرای عشقمان را نگیرد . روی برج های مراقبت تفکر آدمها ،همیشه 

یک سرباز با ایمان نگهبانی می دهد. بگذار بوسه هایت را تحریم کنند ،

 اصلا برای استخراج عشق محدودیت تعیین کنند ،چشم هایت را سانسور کنند ،

 آنقدر درانفرادی چشم هایت می مانم تا به عرفان برسم ،

تنهایی

تنهایی همیشه خوبست ،

تفکرت را در زیرسیگاری خالی میکنی

بی آنکه کسی بپرسد:آقا؟آزادی از همین سمت است؟

و تو مجبور نیستی بگویی در اینجا آزادی نداریم .

تنها یی خوب است ، 

چون دیگر مگسک تفکر هیچ کسی به سویت نشانه نرفته...!!

دیگرگلوله حرف های مفت آدم ها،بین برخورد